Tine Heyse (Groen) toe.
HoReCa Vlaanderen steunt het initiatief (nog) niet: de federatie wil eerst een wettelijk kader voor de 'overschotdoos'. "De risico's zijn gewoonweg te groot", zegt Tim Joiris, voorzitter van de Oost-Vlaamse afdeling. "Wat als een klant enkele scampi mee naar huis neemt, maar ze eerst nog een uur in zijn fietstas laat bederven? Loopt de onvoorzichtige klant een voedselvergiftiging op, dan is het restaurant wel nog steeds verantwoordelijk. Een ramp voor de reputatie van een zaak. Natuurlijk zijn wij ook voorstander om de afvalberg te verkleinen, maar dan moet er eerst een wettelijk kader gecreëerd worden."
In het Gentse restaurant Patyntje is de 'doggy bag' al langer de normaalste zaak ter wereld: "En we hebben nog nooit klachten gekregen van gasten", klinkt het. "Het is een extra service die we zélf aan onze gasten voorstellen. Al maakt maar een goede 5 procent gebruik van de optie; veel mensen zijn te verlegen. Het zijn vooral ouderen die hun schroom overwinnen." "Die schroom is de voornaamste reden waarom het fenomeen hier maar niet ingeburgerd raakt, ook al kennen we het al een vijftiental jaar uit de VS", aldus culinaire etiquette-expert Kevin Strubbe. "De Vlaming durft het gewoon niet vragen. Wellicht is de term 'doggy bag' ook wat ongelukkig gekozen: iedereen wéét dat je de restjes niet aan je hond gaat voederen, maar zelf wil oppeuzelen. De overschotdoos vind ik dan een veel betere naam. Let op, het is niet voor alle gerechten even simpel om ze in een 'doggy bag' te verpakken: voor spaghetti bijvoorbeeld is het geen probleem, maar om houdbaarheidheidsredenen is vis niet aan te raden."
Maar hoe vraag je nu om een 'doggy bag' - of een overschotdoos, zo u wil - zonder schaamrood op de kaken? "Niemand wil natuurlijk als een gierige pin overkomen, die alles tot op de laatste cent moet en zal opeten. Maar je kan gerust op een beleefde manier vragen: 'Het is zonde om dit lekkere eten te verspillen, zou ik de restjes mogen meenemen naar huis?' Niet alleen etensresten, maar ook een fles wijn die je niet helemaal op krijgt, mag je overigens zonder schaamte meenemen naar huis. De restauranthouder kan er alleen maar zijn voordeel mee doen: iemand die alleen dineert, zal het dan misschien niet bij één glaasje huiswijn houden, maar meteen die specifieke fles wijn bestellen die hij écht wil drinken." Ook de horeca-uitbaters moeten nog getraind worden, meent Strubbe: "Het is de kunst om te ontcijferen waarom precies een klant zijn eten laat liggen: vindt hij het niet lekker of was de portie gewoonweg te groot? Als ober moet je ook zelf initiatief durven te nemen: niet wachten op de klant, maar zélf een 'doggy bag' voorstellen." Waarom het in de VS dan wél zo gladjes lukt, volgens Strubbe? "De fooi is er een veel belangrijkere bron van inkomsten voor het personeel dan bij ons. Dan doet een ober wel wat extra moeite om het zijn gasten volledig naar hun zin te maken." (lacht)
